Recht van repatriëring

Recht op repatriëring is tot slot een typisch maritiem recht. Het houdt in dat de zeevarende recht heeft op vrij (kosteloos) vervoer naar een thuishaven. Daaronder zijn begrepen de kosten van onderhoud en nachtverblijf vanaf het einde van de arbeidsovereenkomst tot aankomst in de plaats van bestemming. Het recht op repatriëring is opgenomen in art. 7:718 BW. Als nieuw element worden daarin de omstandigheden expliciet genoemd waarin de zeevarende het recht op repatriëring toekomt. De situatie waarin de zeevarende ten gevolge van ontslag schadeplichtig is geworden, wordt daar opvallend genoeg niet langer van uitgezonderd. Voorts wordt in het tweede lid van 7:718 BW aangegeven welke specifieke kosten van de repatriëring voor rekening van de werkgever komen.

In geval van repatriëring is de werkgever verplicht de volgende kosten te vergoeden:

• De reis naar de plaats van bestemming;
• Huisvesting en voeding vanaf de dag waarop de zeevarende het zeeschip heeft verlaten totdat hij de plaats van bestemming heeft bereikt;
• Loon en vergoedingen vanaf de dag dat de zeevarende het zeeschip heeft verlaten totdat hij de plaats van bestemming heeft bereikt;
• Medische behandeling, indien nodig, totdat de gezondheidstoestand van de zeevarende het toelaat naar de plaats van bestemming te reizen.

Als plaats van bestemming wordt aangemerkt:

• De plaats waar de zee-arbeidsovereenkomst is aangegaan;
• Het land waar de zeevarende zijn woonplaats of gewone verblijfplaats heeft;
• De plaats die in de zee-arbeidsovereenkomst of de toepasselijke collectieve arbeidsovereenkomst (of regeling) door of namens een daartoe bevoegd bestuursorgaan is bepaald.