(Inter)nationale wet- en regelgeving

Maritiem ArbeidsVerdrag (Maritime Labour Convention)
De identiteit van Zeevarend Nederland is voor een deel gebaseerd op de rijke geschiedenis van ons land als zeevarende natie met een grote koopvaardijvloot. Het is daarom ook begrijpelijk dat de zeearbeidsovereenkomst vanaf 1838 was geregeld in het Wetboek van Koophandel (Handelsrecht). Deze bepalingen van de zee-arbeidsovereenkomst  zijn in 1930 (100 jaar later) grondig gereviseerd. Op 20 augustus 2013 – inmiddels weer 83 jaar later – is de zee-arbeidsovereenkomst neergelegd in titel 10, afdeling 12 van Boek 7 BW. Daarmee zijn de zeevarende voor wat betreft het arbeidsrecht ondergebracht in het domein van het reguliere arbeidsovereenkomstenrecht. Aanleiding tot deze ingrijpende verandering was de Nederlandse ratificatie en implementatie van het Maritiem Arbeidsverdrag 2006 (MAV ook aangehaald als MLC)) en de daarop gebaseerde Europese Richtlijn (2009/13/EG).

Het MAV is wereldwijd van toepassing op zeeschepen van 500 GT of meer, die voor (inter)nationale commerciële doeleinden worden gebruikt, met uitzondering van onder meer vissersschepen, redding vaartuigen en schepen, die uitsluitend varen op de binnenwateren. Op grond van het MAV is er een verplichte certificering van zeeschepen > 500 Gt (Certificaat maritieme arbeid) door de vlaggenstaat (het land, waar het schip geregistreerd is en waarvan het de handelsvlag gebruikt). In Nederland is de certificering door de Inspectie Leefomgeving en Transport uitbesteed aan zogenoemde klassenbureaus.

Het MAV is verdeeld in vijf onderdelen:

• Minimumvereisten voor zeevarenden Lees meer
• Arbeidsvoorwaarden: basispakket rechten en plichten Lees meer
• Huisvesting, recreatie en voeding Lees meer
• Gezondheid, medische zorg en sociale zekerheid Lees meer
• Naleving en Handhaving Lees meer

Nederlandse wet- en regelgeving, die geldt naast het arbeidsovereenkomstenrecht:

Schepenwet:
In deze wet is regelgeving opgenomen met het oog op onder meer veiligheid aan boord van Nederlandse zeeschepen. Deze wet vormt de basis voor de Inspectie Leefomgeving en Transport, die belast is met het toezicht op naleving.

Wet Zeevarenden:
Een groot deel van het MAV is geïmplementeerd in de Wet Zeevarenden. Die wet stelt eisen aan de bemanning van een zeeschip. Het gaat onder andere om eisen voor:

• Opleiding
• Training
• Wachtlopen
• Monsterboekjes en vaarbevoegdheidsbewijzen
• Samenstelling van de bemanning
• Accommodatie.

De Wet Zeevarenden is vervolgens gedetailleerd uitgewerkt in het Besluit Zeevarenden en de Regeling zeevarenden.

 Besluit Zeevarenden handelsvaart en zeevaart:

• Regels voor het geven van een ontheffing
• Nadere regels aangaande vaarbevoegdheidsbewijzen
• Aanvullende vereisten met betrekking tot veiligheid, beveiliging en medische zorg
• Nadere regels aangaande de monsterrol en het monsterboekje
• Nadere regels aangaande de medische geschiktheid van zeevarenden
• Bijzondere bepalingen voor de bemanning van zeeschepen.

Regeling Zeevarenden:

• Monstering
• Huisvesting en voorzieningen ten behoeve van de zeevarenden aan boord
• Voeding en drinkwater
• Certificaat maritieme arbeid en verklaring naleving maritieme arbeid
• Register
• Klachtenprocedures
• Beroepsvereisten
• Bemanningsplan
• Vaarbevoegdheids- en bekwaamheidsbewijzen.

Besluit aanspraken zeevarenden, arbeidsbemiddeling en terbeschikkingstelling van arbeidskrachten in de zeevaart:

• Aanspraken van zeevarenden
• Arbeidsbemiddeling en terbeschikkingstelling van arbeidskrachten in de zeevaart
• Arbeidstijdenbesluit
• Arbeidsomstandighedenbesluit.

Besluit verzekeringsplicht zeevarenden:
Dit besluit bevat regels met betrekking tot de vraag in welk land de zeevarende verzekerd is ingevolge onder meer de Ziektewet. Dit is relevant bij de vaststelling in hoeverre de regeling met betrekking loondoorbetaling tijdens arbeidsongeschiktheid van de zeevarende in artikel 734 Boek 7 BW e.v. van toepassing is.